Olmadı baştan....
Bu sabah kalkamadım 6 buçukta, dedim biraz daha uyayım, 8 buçuk oldu kalktım kahvaltı ettim, ütü mütü yaptım tam çorabımı giycem (detaya gelll) yok sanki üstüme geldi bir tank çöktü... Bütün enerjimin ayak parmaklarımdan çekildiğini hissettiğim, dedim Rasoşa ben bir garibim gidemiycem işe mişe, ondan da onayı alınca bugünü dinlenmeye ayırdım... Birgün enerjim tavan yapıyor, ertesi gün vinç getirsen kalkamıycam, bu hamilelik gerçekten karışık bir durum üstadım, anlayan varsa beri gelsin... Hem çok eğleceli hem de çok kafa karıştırıcı... Duygu durumunu kontrol altında tutmak gerçekten çok zor... Ben de kendimce bazı önlemler alıyorum: Mesela haber seyretmeyi ve magazin dışında gazete okumayı kendime yasak ilan ettim. Şimdi hiçbirşey umrumda değilmiş gibi numara yapıyorum işe de yarıyor. Saçma sapan dizilere de bakmıyorum artık, zaten en geç 9 buçukta bayılmış olıyorum. 5 sayfa kitap okuyabiliyorum günde en fazla sonra bebişin kıpırtılarını dinleye dinleye uykuya dalıyorum:)
Şimdi yalnızım.... İş durumları yine değişti bizde... Saatler yine değişti... Her defasında aynı şeyi yaşıyorum, ilk hafta çok zor geliyor. Akşamları yalnız kalmaya alışmak beni biraz zorluyor, sonra kendime uğraşlar bulmaya başlıyorum. Yani önceleri hep böyle yaptım. Ama 2 ay sonra bebiş gelince asıl o zaman nasıl olacak işte bunu çok merak ediyorum. Allahtan çalışmıyor olacağım da gündüzlerimiz olacak... Ama o nasıl olacak bu nasıl olacak, aslında kafam yine kazan gibi.... Bazen çok hiddeleniyorum birilerine karşı, destek görmek istiyorum, sonra da kendi yağımızla kavruluruz biz, herkes iyi olsun başka birşey istemiyorum diyorum.... Ama sanırım insan hayatının bazı dönemlerinde gerçekten birilerinin yardımına ihtiyaç duyuyor, artistlik yapmanın bir anlamı yok!!!Bugün bana, yarın onlara, hayatın adaletine inananlardanım zira....
Kendi hayatımla da ilgili bir takım revizeler yapmam lazım... Sanki 2010 ve bebiş bize iyi gelicek gibi hissediyorum. Sağlığımız ve enerjimiz yerinde olduktan sonra diğerleri de beraberinde gelir. Yaşım ilerledikçe tek istediğim sağlık oluyor, kendim ve sevdiklerim için... Aslında gerisi nasıl da yalan...Ama hayat işte...
Şimdi yemek yemem lazım, ama tek başıma yemekten nefret ediyorum, keşke çatkapı gidebileceğim bir kapı komşum olsaydı...Gerçi yalnız da değilim oysaki kocaman bebişim var benim karnımda. Canımın içi olan:)
Şimdi yalnızım.... İş durumları yine değişti bizde... Saatler yine değişti... Her defasında aynı şeyi yaşıyorum, ilk hafta çok zor geliyor. Akşamları yalnız kalmaya alışmak beni biraz zorluyor, sonra kendime uğraşlar bulmaya başlıyorum. Yani önceleri hep böyle yaptım. Ama 2 ay sonra bebiş gelince asıl o zaman nasıl olacak işte bunu çok merak ediyorum. Allahtan çalışmıyor olacağım da gündüzlerimiz olacak... Ama o nasıl olacak bu nasıl olacak, aslında kafam yine kazan gibi.... Bazen çok hiddeleniyorum birilerine karşı, destek görmek istiyorum, sonra da kendi yağımızla kavruluruz biz, herkes iyi olsun başka birşey istemiyorum diyorum.... Ama sanırım insan hayatının bazı dönemlerinde gerçekten birilerinin yardımına ihtiyaç duyuyor, artistlik yapmanın bir anlamı yok!!!Bugün bana, yarın onlara, hayatın adaletine inananlardanım zira....
Kendi hayatımla da ilgili bir takım revizeler yapmam lazım... Sanki 2010 ve bebiş bize iyi gelicek gibi hissediyorum. Sağlığımız ve enerjimiz yerinde olduktan sonra diğerleri de beraberinde gelir. Yaşım ilerledikçe tek istediğim sağlık oluyor, kendim ve sevdiklerim için... Aslında gerisi nasıl da yalan...Ama hayat işte...
Şimdi yemek yemem lazım, ama tek başıma yemekten nefret ediyorum, keşke çatkapı gidebileceğim bir kapı komşum olsaydı...Gerçi yalnız da değilim oysaki kocaman bebişim var benim karnımda. Canımın içi olan:)
Comments