Hoş.
Telefonunu bilmem kaç kere aramama rağmen açmıyorsan, başına birşey geldiğini düşünmem çok mu aptalca? Peki ya senin her defasında "uyuya kalmışım" ya da "gördüm ama unuttum aramayı" demen çok mu akıllıca? Ben bunları düşünmenin üzerimde bir külfet olduğuna karar verdim, duygularımı bastırmaktan vazgeçiyorum. Sonucu da ne olursa kabulumdur. Adam gibi karşıma geçip gerçekten ne istediğini söyleyen bir tane insan yok. Yarım ağızlı merhabaları ve zoraki gülümsemelerin ne kadar aptalca olduğunu anlayamacak kadar salak olduğumuzu mu sanıyorlar acaba? Tavsiyem siz de duygularınızı bastırmayın, siktir git diyebilirsiniz mesela yüzüme yüzüme. Hoş olabilir.