Nilay Saraçoğlu

Sevgili Nilay, Sürekli iyi şeyler olmasını dileyip, onların gerçekleşmesi için sürekli iyi düşünmeye çalışmak, hüzün ve sevinç duygusundan birini seçmeye mecbur kalmak ve bunun yarattığı stres bir depresyona doğru sürüklenmeye sebep oluyor. Sanki insanın elinde "Ben mutlu olmayı seçiyorum" demek. Sanki senin dışında milyonlarca etken yok hayatının  şekillenmesinde görev alan. Kötüyken hayır ben iyi olmalıyım diye kendini yönlendirmeye çalışmak kocaman bir baş ağrısına sebep olur. Ağlamak, zırlamak geliyorsa içinden yap bunu, kahkaha atmak geliyorsa da aynen devam, ya da o gün suratsızın teki olmak istiyorsan buyur... İzin ver içinden geçen hislerin hayat bulmasına. İzin ver bedenin tepki vermesine. Ne zaman hayat üstüne çok fazla geliyorsa, hemen derin, büyük bir nefes al.Sonra da eğer elinden gelebiliyorsa dalga geç. Bu mutlu olma rolünü yapmaktan daha kolay.

Son yıllarda herkesin bir hayali var. Büyük şehirden taşınmak! Bu konu hakkında o kadar çok yazı okudum, o kadar çok tartışmada bulundum ki... Çoğu zaman söylediklerim havada kaldı, ta ki 12 Şubat 2016 gününe kadar... Evet, 12 Şubat 2016 tarihinde İstanbul'dan kaçış planımızı gerçekleştirdik. Hiç öyle etraflıca plan yapmadık, sadece şansımız yaver gitti, evimizi tuttuk.Hem de piyasaya göre oldukça makul bir fiyata. Tam 1,5 yıl oldu bugün. Karnımız doyuyor, barınıyoruz, canımız her istediğinde denize giriyoruz, arka mahallemiz orman, karşımızda dağlar... Sanırım bu öyle çok düşünülecek bir konu değil, hepsini biz abartıyoruz, artık dünyanın her yerinde yaşayabilirim gibi geliyor. Sistemin birazcık dışına çıkınca hayat akmaya başlıyor. Yaşadığımız yerde her şeyi 5 km içerisinde halledebiliyoruz. Bir yere yetişmek için sadece 5 dakika önce evden çıkıyoruz. Sebze, meyvemiz çok daha sağlıklı. Organik tarım yapmak gibi hedeflerim hiç olmadı ya da tavuk çiftliği kurmak. Derdim temiz hav