Nilay Saraçoğlu

Çocukların dünyası yetişkinlerin dünyası ile kıyaslanamayacak kadar farklıdır.Onlar soyut ve somut kavramları asla birbirinden ayıramazlar. Biz yetişkinler ise genellikle bayılırız soyut kavramları kullanmaya. Çoğu zaman onları başımızdan atmak için düşünmeden konuşuruz.  İstedikleri tek şey sevgi iken onlara içi boş oyuncaklar veririz. Bana göre bir çocuğa yapılacak en kötü şeylerden biri ona sürekli oyuncak almaktır. Yorgun argın eve gelen bir anne ya da baba televizyon karşısında dinleneceğini sanır. Kendisinden ilgi ve şefkat bekleyen çocuğu ile oyun oynasa yine dinlenebilir. Hem de daha çok dinlenir. Çünkü oyun oynamak sadece çocuklar için değil bütün insanlar için anda kalabilmenin en eğlenceli yollarından biridir. Eğer ikinizin de hoşlanacağı bir oyun bulursanız herkes bu işten karlı çıkar. Yüzde yüz kendinizi verdiğinizde yarattığınız oyunlara siz de bayılırsınız! Kendine vakit ayıramamaktan şikayetçi olan bir ebeveyn artık bu saçma illetten kurtulmalıdır. İnsan doğasına

Neredeyse 1 sene olmuş şuraya yazmayalı. Sadece bir senenin bu kadar çok şey yaşayabilecek kadar uzun olduğunu bilmezdim. Şu kanepeye oturduğumdan beri dışardan gelen sesler ya Arapça ya da tam olarak nece olduğunu kestiremediğim diğer orta doğu dilleri... Yaşadığım yeri tanıyamamak beni artık korkutuyor. Sanki başka bir memlekete gelmişim, artık vatanıma dönmem gerekiyormuş gibi hissediyorum. Ama gerçek vatanım neresi pek emin değilim. İçimdeki bu tam ait olamama hissi yüzünden hep biliyorum.  Kendimi tanıdıkça şu anda yaşadığım hayatın böyle olması hiç sürpriz gelmiyor. Önceleri herkes gibi sorumluları dışardan birileri ya da birşeyler olarak görürdüm. Halbuki her ne olduysa bunun mimari bizzat benmişim. İnsanın kendi hayatının sorumluluğunu yüzde yüz üzerine alması hiç de kolay değil. Ama bir kere alabilirsen sonrası müthiş bir özgürlük getiriyor. Suçlanacak kimsenin olmadığını görüyorsun. Ben çok yaptım, ailemi, eski sevgililerimi, arkadaşlarımı, öğretmenlerimi, patronlarımı öl