Bizim oralarda hayat erken başlar... Henüz hava aydınlanmamıştır ve inanın bile kargalar bile ötmemektir. Ben usul usul, sessiz sessiz giyinirken başlarlar kahvaltılarını etmeye.. İşte o zaman anlarım kargalar hakkındaki o sözün ne kadar da doğru olduğunu! Bu sabah camdan baktım yağmur var mı yok mu kontrol etmek için... Sokakta ekmekçi gibi gördüğüm gencecik bir çocuk vardı. Buz gibi havada o saatte iş başı yapmıştı yaşı da en fazla 16 idi... Kendimi Kemalettin Tuğcu kitaplarında falan gibi hissettim. Günün ilk ışıklarına tanıklık etmek aslında güzel... Ama bu kadar soğuk olmasaydı... Sanki hayat beni bebeğin düzenine şimdiden alıştırıyor. Kimbilir belki de gerçekten öyledir, gece zırt pırt uyanmam, sabahın köründe dikilmem başka neyin işareti olabilir ki... Ama işte öğleden sonra bir uyku bastırıyor ki aman diyim... Neyse öğlen uykusuna yatacağım günler de gelicek inşallah... Bu ara yine piskopatlaştım sürekli bebeğin hareketlerini dinliyorum, özellikle geceleri belki de ondan uyku d
Comments
Özlem