pıtışka

Çok üzgünüm... Gerçekten... Dünyada olan biten artık o kadar canımı sıkıyor ki çaresiz kaldığım için insanlığımdan utanıyorum. Birşey yapmak istiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum, mitingemi katılsam, elime bir pankart da ben mi alsam bilmiyorum... Zaten benim gibi milyonlar olduğu için belki de Filistin bu kadar çaresiz bu kadar yalnız... Çocuk bunlar yaa çocuk, nefret ediyorum insanların içindeki hırstan, para hırsından adını bilmiyorum işte, içlerindeki artık ne hırsıysa. Ulan ölücez hepimiz, ötesi var mı? Sebebini bilmiyorum neyi paylaşamıyorlar, neden herkes bu kadar sessiz. Dertleri en fazla ne olabilir, ilgilenmiyorum ilgilenmek de istemiyorum. Sadece üzülüyorum, hem de çok... Dua ediyorum, artık düzelsin diye, mahsum insanlar ölmesin diye... Bu dünyada bir çocuğun hayatından daha önemli ne olabilir ki diyorum kendi kendime...Bu insanlar tek suçu var olmak, şaka gibi dimi, oralı olmak, orada ölen bir çocuk başka bir ülkenin vatandaşı olsaydı bunların hiçbiri başına gelemeycekti. Tek suçu nefes almak... Sonra ne o kalkın eğlenin, Eurovision şarkısı yazın bilmem napın, kriz bizi vuracak mı acaba, orada insanlar vuruluyor... Dünyanın gidişatı bilmiyorum... Sonu nereye varacak. Asıl böyle bir dünyaya çocuk getirmek gerekli, gerekli ki bu düzene karşı gelecek bir nesil oluşsun.. Kimbilebilir ki bir kurtarıcı doğurmayacağını? Keşke artık dünyada iyi şeyler olsa ve ben de onlardan bahsedebilsem....