Bazı pazartesi sabahları krizlere girmemin sebebini bu pazartesi sabahı buldum :) Hem de yıllaaaarrrrr sonra... Eğer hafta sonu çok uzuuunnnn zamandır ya da hiç gitmediğim bir yere gitmişsem, yine çok uzuuuunnnn zamandır görmediğim insanları görmüşsem ya da hiç görmediğim insanları görmüşsem pazartesileri kuşlar kadar özgür hissediyorum kendimi!! Tamam çok basit bir denklem ama ben ilk defa anlıyorum bunu :) Napalım geç olsun güç olmasın diyelim bariii. Demek her haftasonu gezmem, arkadaşlarımla beraber olmam gerek. Özellikle pazar akşamları dışırda olmak en iyisi:) Artık pazar akşamlardan kormuyorum, teker teker değil hep beraber gelebilirsiniz!!!!
Popular posts from this blog
333333333333333333!!!!
Tam 3 yıldır etrafımdaki insanlar evlilik üzerine ahkam kesiyor!!! (sanki benden daha çok biliyormuş gibi) Tam 3 yıldır arkadaşlarım hala evlilik bana çok uzak diyor!! (sanki sormuşum gibi) Tam 3 yıldır ben arkadaşlarımdan daha çok geziyor ve tek başıma daha çok vakit geçirebiliyorum! Tam 3 yıldır kimse benim evli olduğuma inanmıyor, kimse bana evliliği yakıştıramıyor! Tam 3 yıldır o kadar çok şey duyuyorum ki kimsenin bunları yanlış anlayabileceğimi ya da ne biliyim belki de kıralabileceğimi umursadığını sanmıyorum! Daha beteri bunlar benim arkadaşlarım!!!! Tam 3 yıldır ben sevdiğim insanla yaşıyorum bunun önemini ve de güzelliğini kimse anlamıyor! Tam 3 yıldır ben her gece olduğunda heyecanlanıyorum!!! Tam 3 yıldır ben birinin hayatının en önemli parçasıyım!! Tam 3 yıldır her sevincimi her üzüntümü benden daha çok yaşayan birini kalbi benim için çarpıyor! Tam 3 yıldır ben hiç kilo almadım!!! Tam 3 yıldır ben hiç yaşlanmadım!! Tam 3 yıldır ben hala aşığım ve çok seviyorum!!! Lütfen bu
4444444444444
Bizim oralarda hayat erken başlar... Henüz hava aydınlanmamıştır ve inanın bile kargalar bile ötmemektir. Ben usul usul, sessiz sessiz giyinirken başlarlar kahvaltılarını etmeye.. İşte o zaman anlarım kargalar hakkındaki o sözün ne kadar da doğru olduğunu! Bu sabah camdan baktım yağmur var mı yok mu kontrol etmek için... Sokakta ekmekçi gibi gördüğüm gencecik bir çocuk vardı. Buz gibi havada o saatte iş başı yapmıştı yaşı da en fazla 16 idi... Kendimi Kemalettin Tuğcu kitaplarında falan gibi hissettim. Günün ilk ışıklarına tanıklık etmek aslında güzel... Ama bu kadar soğuk olmasaydı... Sanki hayat beni bebeğin düzenine şimdiden alıştırıyor. Kimbilir belki de gerçekten öyledir, gece zırt pırt uyanmam, sabahın köründe dikilmem başka neyin işareti olabilir ki... Ama işte öğleden sonra bir uyku bastırıyor ki aman diyim... Neyse öğlen uykusuna yatacağım günler de gelicek inşallah... Bu ara yine piskopatlaştım sürekli bebeğin hareketlerini dinliyorum, özellikle geceleri belki de ondan uyku d
Comments