Keşke bir poşet koysaydık Hayati yaa!

Boşver anne, pislensin, kirlensin, tadını çıkarsın!!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Çocuk!

Çocukların dünyası yetişkinlerin dünyası ile kıyaslanamayacak kadar farklıdır.Onlar soyut ve somut kavramları asla birbirinden ayıramazlar. Biz yetişkinler ise genellikle bayılırız soyut kavramları kullanmaya. Çoğu zaman onları başımızdan atmak için düşünmeden konuşuruz.  İstedikleri tek şey sevgi iken onlara içi boş oyuncaklar veririz. Bana göre bir çocuğa yapılacak en kötü şeylerden biri ona sürekli oyuncak almaktır. Yorgun argın eve gelen bir anne ya da baba televizyon karşısında dinleneceğini sanır. Kendisinden ilgi ve şefkat bekleyen çocuğu ile oyun oynasa yine dinlenebilir. Hem de daha çok dinlenir. Çünkü oyun oynamak sadece çocuklar için değil bütün insanlar için anda kalabilmenin en eğlenceli yollarından biridir. Eğer ikinizin de hoşlanacağı bir oyun bulursanız herkes bu işten karlı çıkar. Yüzde yüz kendinizi verdiğinizde yarattığınız oyunlara siz de bayılırsınız! Kendine vakit ayıramamaktan şikayetçi olan bir ebeveyn artık bu saçma illetten kurtulmalıdır. İnsan doğas...
Read more
Sevgili Nilay, Sürekli iyi şeyler olmasını dileyip, onların gerçekleşmesi için sürekli iyi düşünmeye çalışmak, hüzün ve sevinç duygusundan birini seçmeye mecbur kalmak ve bunun yarattığı stres bir depresyona doğru sürüklenmeye sebep oluyor. Sanki insanın elinde "Ben mutlu olmayı seçiyorum" demek. Sanki senin dışında milyonlarca etken yok hayatının  şekillenmesinde görev alan. Kötüyken hayır ben iyi olmalıyım diye kendini yönlendirmeye çalışmak kocaman bir baş ağrısına sebep olur. Ağlamak, zırlamak geliyorsa içinden yap bunu, kahkaha atmak geliyorsa da aynen devam, ya da o gün suratsızın teki olmak istiyorsan buyur... İzin ver içinden geçen hislerin hayat bulmasına. İzin ver bedenin tepki vermesine. Ne zaman hayat üstüne çok fazla geliyorsa, hemen derin, büyük bir nefes al.Sonra da eğer elinden gelebiliyorsa dalga geç. Bu mutlu olma rolünü yapmaktan daha kolay.
Read more

Yaşama Sevinci

Image
Geçtiğimiz hafta sonu Yoga İleri Seviye eğitimine başladım. Üst bacaklarım o günden beri benim değil. Sanırım Phoas kası ile ilgili bir durum. Hiç bu kadar esnek hissetmemiştim. Herşey elbette ki çok güzeldi. Aynı şeylerin özlemini çeken ve hisseden insanlarla birarada olmak çok güzel. Birbirimizi 40 yıldır tanıyor gibiyiz. Yoga dışında biraraya geldiğim insanlarda bu samimiyet yok gerçekten. Hele benim gibi 5 dakika önce tanıştığı birine bütün hayat hikayesini anlatan biri için paha bilemez şeyler! Öyle uzun uzun içli cümleler yazasım yok hiç. Kısa, net ve basit olmak istiyorum. Sanki yoga yapan herkes şair gibi :) Olsun o da güzel... Mesela bugün çok mutsuzum ya da bugün kendimi çok iyi hissediyorum. Sadece içe bakmak, ben gerçekten nasıl hissediyorum. Bir adım geriye çekilmek ve bakmak, bakabilmek. Aslında ne kadar çok şeyi değiştiriyor. Bence hayatta yapmamız gereken gerçekten ne istiyorsak onu yapmak. Onlar dedi ya da herkes öyle yapıyor diye değil. İlk adımı atmak biraz zor ol...
Read more