Bir doğum yaptım hayatım değişti!E tabii öyle olacak gerizekalı dediğinizi duyar gibiyim. En son gözlerime olanları da doğum tetikliyormuş, hayırlısı ne diyim... Peki ya bu kıçımdaki ağrı da neyin nesi, artıkın bunun içinde daktıra gitmek istemiyorum... Hayal çılgınlar gibi emekliyor, gitme dediğim her yere gidiyor, başladık işte, altını bile değiştiremiyorum, sürekli bir hareket halinde çocuk, et tutmuyo o yüzden, ben de tabii, bu kadar öküz gibi yiyip neden bir türlü kilo almadığımı bilmem anladınız mı,sürekli onun peşindeyim, mesela şu boktan yazıyı yazarken bile 20 defa falan kalktım , sanırım evin şeklini tamamen değştirmemiz gerekiyor. İşi bırakıyorum, sebepleri uzun, evimin kadını çocuklarımın anası gibi bir durum söz konusu değil, harıl harıl iş bakıyorum ama bi bok yok, bakalım nasıl bulucaz, unutmuşum 4 senedır kıcım rahat görmüş, eğlence şimdi başlıyor. Bugünde Cumartesi gecesi, dün de Cumaydı... Bize bişi ifade etmiyo artık, yakında bana hergün cumarte...
Son günlerde aklımı karıştıran, meşgul eden yeni bir şey daha var. Sinirini başkalarından çıkarma olayı. Can sıkıcı bir olay yaşanır, kendini haklı gördüğün bir mevzuda tam tersiymiş gibi kendini hissedersin, sinirlenirsin ama sinirini karşındakine gösteremezsin. Sen de naparsın? Gidip gücünün yettiğine durduk yere bağırmaya, kızmaya, yoktan yere azarlamaya başalrsın. Çevrendekiler sana sinir olur, sen kendine sinir olmazsın, çünkü o an dünyanın en haklı insanısın. Ne münasebet!!!Kısacası egolarını tatmin etmek için, kendilerine kızanlara ses çıkaramayıp, gücünün yettiği sandıklarına sataşan tiplerden nefret ediyorum. Onlara katlanamıyorum... Benle ilgili olsun olmasın duramıyorum, olaya müdahele ediyorum. Sonra gene suçlu ben oluyorum, gene ben... Nereye kadar peki?
Çocukların dünyası yetişkinlerin dünyası ile kıyaslanamayacak kadar farklıdır.Onlar soyut ve somut kavramları asla birbirinden ayıramazlar. Biz yetişkinler ise genellikle bayılırız soyut kavramları kullanmaya. Çoğu zaman onları başımızdan atmak için düşünmeden konuşuruz. İstedikleri tek şey sevgi iken onlara içi boş oyuncaklar veririz. Bana göre bir çocuğa yapılacak en kötü şeylerden biri ona sürekli oyuncak almaktır. Yorgun argın eve gelen bir anne ya da baba televizyon karşısında dinleneceğini sanır. Kendisinden ilgi ve şefkat bekleyen çocuğu ile oyun oynasa yine dinlenebilir. Hem de daha çok dinlenir. Çünkü oyun oynamak sadece çocuklar için değil bütün insanlar için anda kalabilmenin en eğlenceli yollarından biridir. Eğer ikinizin de hoşlanacağı bir oyun bulursanız herkes bu işten karlı çıkar. Yüzde yüz kendinizi verdiğinizde yarattığınız oyunlara siz de bayılırsınız! Kendine vakit ayıramamaktan şikayetçi olan bir ebeveyn artık bu saçma illetten kurtulmalıdır. İnsan doğas...
Comments