İşte yine o beyaz kedi
Her sabah ve her akşam eve giriş,- çıkış seanslarımda beni karşılayan biri var kapımın önünde. Çocukluğumdan beri onlarla olan iletişimimden her zaman şüphe duymuş, bazen kendimi onlardan ya da onları benden hissettmişimdir. Peki kim bunlar? Tabii ki de KEDİLER!!
Ama ne yazık ki çocukluğum dahil olmak üzere hayatım boyunca evimde kedi bakamadım. Soğuk kış gecelerinde yumuşak birşeyi mıncıklayamadım:( Sadece yaz tatillerinde mahallenin kedilerinin yavrularına baktım, büyyüttüm, bir sonra ki yaz da torunlarına baktım... Gerçekten bu uzun bir zaman sürdü. Liseye kadar diyebilirim hiç utanmadan:)
Aradan yıllar geçti. Büyüdüm, kocaman kız oldum...İş hayatına atıldım çok gerek varmış gibi... Bir de baktım ki iş ortamı harika... Çünkü 2 tane kedi vardı. Hem de kocaaman... Anne-oğuldu bunlar... Annenin adı Minnoş, evladının adı da mülayim..Tam 2 senem geçti onlarla. her dakika beraberdik, onların herşeyiyle tamamen içimden gelerek ilgilendim... Hergün mıncıkladım onları, sıkıştırdım, sarıldım... Bir kere bile seslerini çıkarmadılar. Çok güzel günler geçirdik beraber. Acı, tatlı...Moralim bozuk olduğunda beni tek teselli eden Mülayim olmuştu bir keresinde... Güzel birşey olduğunda da Minnoşla parti vermiştik, 2 kişilik, süt ve coladan oluşan...Her şeyin bir sonu olduğu gibi ilk ciddi işimin de sonu geldi ve ister istemez ayrıldık... İşimi bırakırken en çok özleyeceklerimin başında onların geleceğinden hiç şüphem yoktu... Nitekim de öyle oldu...SİZLERİ ÇOK ÖZLEDİM MİNNOŞ VE MÜLAYİM....
Aradan bu kez yıllar değil de aylar geçti... Yeni bir işe başladım ama kedi yok maalesef. Hatta işin ilk günleri gariptir kapıyı açarken falan sanki kedi varmış da kaçmaya çalışçakmış gibi tirplere bile girdim. Yani kedisizliğe alışmak çok da kolay gelmeyecekmiş gibi geldi. Ama zaten gerek de kalmadı. Zira İŞTE YİNE O BEYAZ KEDİ!!!
Ama ne yazık ki çocukluğum dahil olmak üzere hayatım boyunca evimde kedi bakamadım. Soğuk kış gecelerinde yumuşak birşeyi mıncıklayamadım:( Sadece yaz tatillerinde mahallenin kedilerinin yavrularına baktım, büyyüttüm, bir sonra ki yaz da torunlarına baktım... Gerçekten bu uzun bir zaman sürdü. Liseye kadar diyebilirim hiç utanmadan:)
Aradan yıllar geçti. Büyüdüm, kocaman kız oldum...İş hayatına atıldım çok gerek varmış gibi... Bir de baktım ki iş ortamı harika... Çünkü 2 tane kedi vardı. Hem de kocaaman... Anne-oğuldu bunlar... Annenin adı Minnoş, evladının adı da mülayim..Tam 2 senem geçti onlarla. her dakika beraberdik, onların herşeyiyle tamamen içimden gelerek ilgilendim... Hergün mıncıkladım onları, sıkıştırdım, sarıldım... Bir kere bile seslerini çıkarmadılar. Çok güzel günler geçirdik beraber. Acı, tatlı...Moralim bozuk olduğunda beni tek teselli eden Mülayim olmuştu bir keresinde... Güzel birşey olduğunda da Minnoşla parti vermiştik, 2 kişilik, süt ve coladan oluşan...Her şeyin bir sonu olduğu gibi ilk ciddi işimin de sonu geldi ve ister istemez ayrıldık... İşimi bırakırken en çok özleyeceklerimin başında onların geleceğinden hiç şüphem yoktu... Nitekim de öyle oldu...SİZLERİ ÇOK ÖZLEDİM MİNNOŞ VE MÜLAYİM....
Aradan bu kez yıllar değil de aylar geçti... Yeni bir işe başladım ama kedi yok maalesef. Hatta işin ilk günleri gariptir kapıyı açarken falan sanki kedi varmış da kaçmaya çalışçakmış gibi tirplere bile girdim. Yani kedisizliğe alışmak çok da kolay gelmeyecekmiş gibi geldi. Ama zaten gerek de kalmadı. Zira İŞTE YİNE O BEYAZ KEDİ!!!
Comments