Yok ben biliyordum zaten böyle olacağını, evde olmak hiç bana göre değil hem de hiç... Şöyle 11 lere kadar yatıyım da, ardından çayımı elime alıyım da avanak avanak takılıyım nerdeee, bir kere sabahın köründe yine ayaktayım çünkü deli gibi açım, aç açına uyunur mu hiç, televizyonda o kadar iğrenççç şeyler var ki yemin ediyorum kusucam ve hala inadına Deryalı Günler adlı kaçık programı seyrediyorum... Kendime neden bu işkence bilemedim....Zaman zaman keşke erkenden izne çıkmasaydım diyorum, çalışırken herşey daha farklıydı... Ama ben kendimi bildim bileli hep böyleyimdir, duvarlar üstüme üstüme gelir... Bir de arkadaşlarım genelde çalışıyo, ben de yalnızım, annemler tabii ki yalnız bırakmıyor ama yine de ne biliyim....
Kaç gündür karın ağrıları, bağırsak hareketleri, kasılmalar bilmem neler, doğuma yakın zamanlarda olağan şeylermiş hep, bazen doğurmak üzereymişim gibi hissediyorum... Hem korkuyorum hem hiç korkmuyorum, sadece çok sinirliyim, herkesi tersliyorum sanki, kendime çok kızıyorum çünkü, o kadar tipik bir hamileyim ki anlatamam, google da ne yazsam ben de var maşşallah, daha serin kanlı olmayı çok isterdim... Uykularım düzensiz, midem de sürekli bir yanma, hem altta hem üstten sürekli gazlar, çok pis bir insan oldum yaa sormayın, bebiş gelince normale dönerim umarım.... Eski kıyafetlerimi de çok özledim, doğurunca kıçımdan çıkarmadığım hamile pantolonumu ve eşorfmanı yakıcam korkarım o derece sıkıldım onlardan....
Bebek gelince sıkılmaya vaktim kalmayacak dimi, aman lütfen kalmasın!!! Hamilelik, bir can taşımak falan şüphesiz inanılmaz şeyler, milyonlarca kez şükür ama genelde işin zorluklarından bahseden pek yok, mesela kimse bana bu kadar gazlı bir dönem geçireceğimi söylemedi, ya da sinirim bu kadar bozuk olabileceğin, Allahım lohusalıktan şimdiden korkar oldum, sen bana yardım et, psikolojimi koru...
Hayatın binbirtürlü yüzü var, ben şimdi birçok şeyin ilkini ve en özelini yaşıyorum, insan olmak hele kadın olmak gerçekten hiç de bildiğimiz gibi değil, insan bedeni akıllara zarar....
Kadın olduğum için mutluyum, bir çok şey için de mutluyum....
Kaç gündür karın ağrıları, bağırsak hareketleri, kasılmalar bilmem neler, doğuma yakın zamanlarda olağan şeylermiş hep, bazen doğurmak üzereymişim gibi hissediyorum... Hem korkuyorum hem hiç korkmuyorum, sadece çok sinirliyim, herkesi tersliyorum sanki, kendime çok kızıyorum çünkü, o kadar tipik bir hamileyim ki anlatamam, google da ne yazsam ben de var maşşallah, daha serin kanlı olmayı çok isterdim... Uykularım düzensiz, midem de sürekli bir yanma, hem altta hem üstten sürekli gazlar, çok pis bir insan oldum yaa sormayın, bebiş gelince normale dönerim umarım.... Eski kıyafetlerimi de çok özledim, doğurunca kıçımdan çıkarmadığım hamile pantolonumu ve eşorfmanı yakıcam korkarım o derece sıkıldım onlardan....
Bebek gelince sıkılmaya vaktim kalmayacak dimi, aman lütfen kalmasın!!! Hamilelik, bir can taşımak falan şüphesiz inanılmaz şeyler, milyonlarca kez şükür ama genelde işin zorluklarından bahseden pek yok, mesela kimse bana bu kadar gazlı bir dönem geçireceğimi söylemedi, ya da sinirim bu kadar bozuk olabileceğin, Allahım lohusalıktan şimdiden korkar oldum, sen bana yardım et, psikolojimi koru...
Hayatın binbirtürlü yüzü var, ben şimdi birçok şeyin ilkini ve en özelini yaşıyorum, insan olmak hele kadın olmak gerçekten hiç de bildiğimiz gibi değil, insan bedeni akıllara zarar....
Kadın olduğum için mutluyum, bir çok şey için de mutluyum....
Comments
Özlem...