Ayran mı içtik????
Ne iş, Nilay kızım nelerdesin? demezler mi adama, merak edenler olmaz mı??Olur elbet bilirim....
Çok yoğunum gerçekten:) Ben evlenirken bile bu kadar koşturduğumu, listeler hazırladığımı, paralar harcadığımı hatırlamıyorum... Zaman daraldıkça beni hepten bir heyecan sarıyor öyle böyle değil.... Doğumdan ziyade işler yetişçek mi diye aptal kaygılara kapılıyorum kimi zaman... ve keşke bir kız kardeşim olsaydı diyorum bu aralar çoğu zaman, çünkü anneme çok fazla yüklenmek istemiyorum, şunu yapmak lazım bunu taşımak lazım diye.... Yere düşen o kadar çok şey oluyor ki anlayamıyorum eskiden de bu kadar sakarmıydım acaba diye düşünür oldum... Ah eğilmek öyle zor ki artık benim için.... Şişman, göbekli insanların halini çok iyi anlıyorum, ayakkabı, çorap giymek, yatakta dönmek, merdiven çıkmak, eğilmek ne kadar da zormuş... Walla dikkat edin şişmanlamayın benden size tavsiye, bir de bel ve sırt ağrıları var tabe... Bol yürüyüş yapmak lazım, bugün yapamadım... Neyse keşke bir kız kardeşim olsaydı ve hep bu süreçte yanımda olsay keşke diycektim aslında.... Acaba kızıma bir kız kardeş mi yapsam:PP
Odasını hazırlamak çok zevkli, şimdi her şeyi nasılsa kendi zevkime göre yapıyorum yaaa, kimbilir onun beğenisi nasıl olacak, mesela turuncuya takmış durumdayım nedense, pembeden fenalık geldiği için olabilir mi acaba???
Bir de böyle öğlen uykusu ne tatlıymış, günde 2 saate kadar uyuyorum, çok enteresan , benki gündüz uykularını hiç mi hiç sevmezdim, gerçi sevmediğim o kadar çok şeyi artık seviyor bir haldeyim, daha ziyade ihtiyaç hissediyorum uyku da öyle, ama bazen de enerjim tavan yapıyor, bu dengeyi çözemedim zaten çözene kadar doğuracam bu gidişle. Yarın 34. haftadayız, amanın!!!
İzne çıktım ama daha pek farkına varamadım, en çok hoşuma giden tabi ki akşam istediğim saatte yatıyor olmam, sabah kalkma stresi olmaması ne de güzel şeymiş, ev hayatına alışmaktan korkuyorum, insan çıkmaya çıkmaya dışarından soğur yaa, öyle olur muyum acaba, yanında kocası olmadan bir yerlere gitmeyen tiplerden!!!Korktum bu düşünceyi hemen def edelim, bebişimi alır vururum kendimi yollara baharda, onlan gezeriz Beyoğlunda olmaz mı??
Sahile gideriz sonra falan filan... Güzel hayaller...Yazıcak başka bir şey yok, aklıma hiçbişi gelmiyo kendimi biraz boş hissediyorum bu gidişle ama kişisel gelişimimi birkaç ay daha rafa kaldırsam bir sorun olmaz sanırım:)))Bebeğin gelişimi şimdi ilk sırada, hadi inşallah:)
Çok yoğunum gerçekten:) Ben evlenirken bile bu kadar koşturduğumu, listeler hazırladığımı, paralar harcadığımı hatırlamıyorum... Zaman daraldıkça beni hepten bir heyecan sarıyor öyle böyle değil.... Doğumdan ziyade işler yetişçek mi diye aptal kaygılara kapılıyorum kimi zaman... ve keşke bir kız kardeşim olsaydı diyorum bu aralar çoğu zaman, çünkü anneme çok fazla yüklenmek istemiyorum, şunu yapmak lazım bunu taşımak lazım diye.... Yere düşen o kadar çok şey oluyor ki anlayamıyorum eskiden de bu kadar sakarmıydım acaba diye düşünür oldum... Ah eğilmek öyle zor ki artık benim için.... Şişman, göbekli insanların halini çok iyi anlıyorum, ayakkabı, çorap giymek, yatakta dönmek, merdiven çıkmak, eğilmek ne kadar da zormuş... Walla dikkat edin şişmanlamayın benden size tavsiye, bir de bel ve sırt ağrıları var tabe... Bol yürüyüş yapmak lazım, bugün yapamadım... Neyse keşke bir kız kardeşim olsaydı ve hep bu süreçte yanımda olsay keşke diycektim aslında.... Acaba kızıma bir kız kardeş mi yapsam:PP
Odasını hazırlamak çok zevkli, şimdi her şeyi nasılsa kendi zevkime göre yapıyorum yaaa, kimbilir onun beğenisi nasıl olacak, mesela turuncuya takmış durumdayım nedense, pembeden fenalık geldiği için olabilir mi acaba???
Bir de böyle öğlen uykusu ne tatlıymış, günde 2 saate kadar uyuyorum, çok enteresan , benki gündüz uykularını hiç mi hiç sevmezdim, gerçi sevmediğim o kadar çok şeyi artık seviyor bir haldeyim, daha ziyade ihtiyaç hissediyorum uyku da öyle, ama bazen de enerjim tavan yapıyor, bu dengeyi çözemedim zaten çözene kadar doğuracam bu gidişle. Yarın 34. haftadayız, amanın!!!
İzne çıktım ama daha pek farkına varamadım, en çok hoşuma giden tabi ki akşam istediğim saatte yatıyor olmam, sabah kalkma stresi olmaması ne de güzel şeymiş, ev hayatına alışmaktan korkuyorum, insan çıkmaya çıkmaya dışarından soğur yaa, öyle olur muyum acaba, yanında kocası olmadan bir yerlere gitmeyen tiplerden!!!Korktum bu düşünceyi hemen def edelim, bebişimi alır vururum kendimi yollara baharda, onlan gezeriz Beyoğlunda olmaz mı??
Sahile gideriz sonra falan filan... Güzel hayaller...Yazıcak başka bir şey yok, aklıma hiçbişi gelmiyo kendimi biraz boş hissediyorum bu gidişle ama kişisel gelişimimi birkaç ay daha rafa kaldırsam bir sorun olmaz sanırım:)))Bebeğin gelişimi şimdi ilk sırada, hadi inşallah:)
Comments