Yaşama Sevinci
Geçtiğimiz hafta sonu Yoga İleri Seviye eğitimine başladım. Üst bacaklarım o günden beri benim değil. Sanırım Phoas kası ile ilgili bir durum. Hiç bu kadar esnek hissetmemiştim. Herşey elbette ki çok güzeldi. Aynı şeylerin özlemini çeken ve hisseden insanlarla birarada olmak çok güzel. Birbirimizi 40 yıldır tanıyor gibiyiz. Yoga dışında biraraya geldiğim insanlarda bu samimiyet yok gerçekten. Hele benim gibi 5 dakika önce tanıştığı birine bütün hayat hikayesini anlatan biri için paha bilemez şeyler!
Öyle uzun uzun içli cümleler yazasım yok hiç. Kısa, net ve basit olmak istiyorum. Sanki yoga yapan herkes şair gibi :) Olsun o da güzel...
Mesela bugün çok mutsuzum ya da bugün kendimi çok iyi hissediyorum. Sadece içe bakmak, ben gerçekten nasıl hissediyorum. Bir adım geriye çekilmek ve bakmak, bakabilmek. Aslında ne kadar çok şeyi değiştiriyor. Bence hayatta yapmamız gereken gerçekten ne istiyorsak onu yapmak. Onlar dedi ya da herkes öyle yapıyor diye değil. İlk adımı atmak biraz zor oluyor ama ilerlemeyi sağlayan o güç hep içimizde. Hani bir laf vardır ya "Yürü ya kulum" öyle işte:) Ve en büyük yanılgılarımızdan biri de mutlu olmak zorunda olduğumuzu düşünmemiz. Varoluşun gerçek doğasını ve mantığını kavradığımız zaman mutluluk, mutsuzluk tanımları siliniveriyor. Çünkü gerçekten neler olduğunu GERÇEKTEN BİLMİYORUZ. Gizemin içinde balıklama dalmak lazım.
Ben kendimi her nedense dünyadan ve hayattan hep kopuk hissederdim. Onlar ve ben... Bir akşam birşey oldu ve birşeyler değişti.Ve bu bana yaşama sevinci verdi.
Bir de kızım Hayal:)
Her zaman....
Öyle uzun uzun içli cümleler yazasım yok hiç. Kısa, net ve basit olmak istiyorum. Sanki yoga yapan herkes şair gibi :) Olsun o da güzel...
Mesela bugün çok mutsuzum ya da bugün kendimi çok iyi hissediyorum. Sadece içe bakmak, ben gerçekten nasıl hissediyorum. Bir adım geriye çekilmek ve bakmak, bakabilmek. Aslında ne kadar çok şeyi değiştiriyor. Bence hayatta yapmamız gereken gerçekten ne istiyorsak onu yapmak. Onlar dedi ya da herkes öyle yapıyor diye değil. İlk adımı atmak biraz zor oluyor ama ilerlemeyi sağlayan o güç hep içimizde. Hani bir laf vardır ya "Yürü ya kulum" öyle işte:) Ve en büyük yanılgılarımızdan biri de mutlu olmak zorunda olduğumuzu düşünmemiz. Varoluşun gerçek doğasını ve mantığını kavradığımız zaman mutluluk, mutsuzluk tanımları siliniveriyor. Çünkü gerçekten neler olduğunu GERÇEKTEN BİLMİYORUZ. Gizemin içinde balıklama dalmak lazım.
Ben kendimi her nedense dünyadan ve hayattan hep kopuk hissederdim. Onlar ve ben... Bir akşam birşey oldu ve birşeyler değişti.Ve bu bana yaşama sevinci verdi.
Bir de kızım Hayal:)
Comments