Yanlış zaman mı yoksa??

Hayatımda bu kadar zorlandığımı hatırlamıyorum. Tam işe adapte oldum diyorum hopppp başka bişi oluyor, süt bilmem nesi peşimi bırakmıyor, ateşler içinde yatıyorum...
Bildiğin grip gibi, kamburum çıkıyor, memem şişiyor, antibiyotik içiyorum, doktora gidiyorum, bebeğe bile bakamıyorum, uyuyamıyorum....

Doktorum diyor ki sütünü keselim, olur mu diyorum, daha çok küçük, hiç değilse 1 yaşına kadar emsin, o zaman bunu çekersin hep diyor, sıkılıyorum...

Birsürü insan nasıl beceriyor, hem işe gidip, hem bebeklerini nasılbesliyorlar bilemedim... İş yerinde sütü sağmak da zor iş, vakit yaratıp bununla ilgileneceksin falan bilmem ne...

Annelerin hasta olmaması lazım, 2 gündür doğru dürüst ilgilenemiyorum,buna da sıkılıyorum, normale dönmek istiyorum, eski Nilay olmak istiyorum, olamıyorum... Ben olsam bile hiçbirşey eskisi gibi değil ki hayatımda, kafam yine çok karıştı, keşke beni işten çıkarsalar diye düşünmeye başladım, iyi değilim kısacası...
Bebişimle başbaşa kalıp düşünmeye ihtiyacım var...