Nilay Saraçoğlu

444 bilmem ne bilmem ne.... Yerimi ayırttım, hem de cam kenarı, hem de gündüz yolculuğu... Geze geze giderim, harika! Dağlar, tepeler belki de bir köy bile görebilirim... Küçük bir kız çocuğu bakar bana yol kenarındayken, gözlerindeki o meraklı bakışlarla... Sevmek gelir insanın içinden onu skıca sarmak gelir, üstündeki başındaki bütün kire rağmen öpmek gelir... Oraların kendine has kokusu vardır saçlarında... Çocukluğun bütün masumiyeti bir kez daha özlerim, küçük kız gibi artık o günler de çok geride... Uzayan yollar elbet kısalır, son durak gelince inerim , bırakırım kendimi yabancılığın o karşı konulma,heyecanına, girdabına... Bütün sıkıntılarım, dertlerim artık benden çok uzakta, silindi hepsi bir anda beynimden, aklımdan hayatımdan.... Moral bozukluğu yok, endişe yok,sadece bilinmezlik var, bilinmeyen bir başlangıca ilk adımı atmak var.Korkusuzca... Belki de yemyeşil bir yerdir geldiğim yer, orman kokusu vardır içime çektiğim havanın her zerresinde... Gri bulutların yerine, masma

Hani gerçekten analyamıyorum artık,adını falan koyamadım bendeki bu gelgitin... Dengesizlik, yalnızlık, kıskançlık?... Yok işte hiç biri değil... Bu saatte kadar bulsam blurudum zaten, aradığım da pek söylenemez aslında... Arayan bulur, arayan belasını bile bulur.... Belki de o yüzden aramıyorumdur, bulacağım sonuç belki de son derece korkutucudur... Kimbilir? O da gitti, bu da gitti, sen de git şimdi... Oh herkesi yolladım mis gibi artık her şeyi ben yiyebilirim! Derdim yok, tasam yok, hiç biriniz de umrumda değilsininiz... Ben kaybetmem, siz kaybedersiniz, ohoooo bana arkadaş mı yok, telefonumu bir çıkartırsam listemde kimler var kimleeerrr... Ne olmuş ki sizlerle yıllarımı paylaşmışsam, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmemişse, herşeyin ilikni sizlerle yaptım da ne oldu, sevinçlerimi, hüzünlerimi paylaştım da ne oldu? Şimdi ne onalrdan bir eser kaldı, ne de sizden... Beraber ağlamışız ne çıkar? İlk aşkımı ona anlatmışım ee nolmuş, nikah şahidim olmuş! Çok normal!!! Şimdi bir ben varım b