Yavaşlamışım
Son olarak çalışmaya çalıştığım ajansta bana söylenen bu oldu:"Çok yavaşsın". Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Yıllar yılı hep çok hızlı, çok aceleci olduğum söylendi bana, iş yerinde verilen bir işi bazen o kadar kısa bir sürede yapardım ki insanlar hayret ederdi! Ama artık bana yavaşsın diyorlar.
Ben de hayatı artık yavaş yaşamak istiyorum, sindire sindire, sakin sakin, ne acelemiz var ki!
Ama iş hayatı buna müsaade etmiyor, dünyayı kurtarıyoruz, ya da kanamalı bir hastayı ameliyata yetiştiriyoruz çünkü! Satış, daha çok satış için web sitesi yapıyoruz, daha çok tüketim, daha çok para! Dünya böyle bir yer değil arkadaşlar haberiniz olsun!
Bana göre iş hayatı, ev hayatı, bilmem ne hayatı yok, bir tane hayat var, o da hepimiz yaşadığı bu hayat. Kimse benden beklemesin artık "hızlı" olmayı, ben biraz yavaşlayabilmek için tam 30 yıl bekledim!
3 yıldır bir yere bağlı olarak çalışamıyorum, yapamıyorum, beni ister yerin, ister beğenin ama elimden gelen ancak bu. Mutlu olabileceğim bir meslek seçimini okul yıllarında yapamadığım için bunları yaşadığımı düşündüm durdum hep. Hep suçluluk, hep pişmanlık duyguları altında ezildim . Ama içten içe biliyordum herşeyin olması gerektiği gibi olduğunu. Yine bir karar verdim, kendimin verdiğini sanarak, yine sonuçlarını düşünmedim,zaten hayatımda hiç birşeyin sonucunu düşünmedim ki bugüne kadar. Yeni bir yol, yine beni bekliyor, bakalım neler olacak?
Ben de hayatı artık yavaş yaşamak istiyorum, sindire sindire, sakin sakin, ne acelemiz var ki!
Ama iş hayatı buna müsaade etmiyor, dünyayı kurtarıyoruz, ya da kanamalı bir hastayı ameliyata yetiştiriyoruz çünkü! Satış, daha çok satış için web sitesi yapıyoruz, daha çok tüketim, daha çok para! Dünya böyle bir yer değil arkadaşlar haberiniz olsun!
Bana göre iş hayatı, ev hayatı, bilmem ne hayatı yok, bir tane hayat var, o da hepimiz yaşadığı bu hayat. Kimse benden beklemesin artık "hızlı" olmayı, ben biraz yavaşlayabilmek için tam 30 yıl bekledim!
3 yıldır bir yere bağlı olarak çalışamıyorum, yapamıyorum, beni ister yerin, ister beğenin ama elimden gelen ancak bu. Mutlu olabileceğim bir meslek seçimini okul yıllarında yapamadığım için bunları yaşadığımı düşündüm durdum hep. Hep suçluluk, hep pişmanlık duyguları altında ezildim . Ama içten içe biliyordum herşeyin olması gerektiği gibi olduğunu. Yine bir karar verdim, kendimin verdiğini sanarak, yine sonuçlarını düşünmedim,zaten hayatımda hiç birşeyin sonucunu düşünmedim ki bugüne kadar. Yeni bir yol, yine beni bekliyor, bakalım neler olacak?
Comments