Nilay Saraçoğlu

Hadi bir pazartesi kompleksimiz vardı ona alışmıştık zar zor bir de şu tatil dönüşleri çıktı başıma... Yemin ediyorum tek bir kelime etmek bile istemiyorum böyle günlerin sabahları, ama varya hatırlıyorum bende eskiden böyle şeyler olmazdı ya da bu kadar sert geçmezdi. Hep anlatıcak bişilerim gülecek bir konum daha da önemlisi enerjim olurdu. Şimdi var ya yataktan nasıl zor kalkıp sürenerek giyindiğimi bi ben bilirim.... Ama neyse az kaldı, bugün itibariyle sadece 1 ay daha katlanacağım sonrası gerçekten Allah kerim... Birinin bloğunda okumuştum, doğum izninden sonra işe dönerken ne kadar zorlandığını yazmıştı, bebeğinden ayrılmaktan falan. Ama ilerde gurur duyacağın bir anne olmak istiyorum gibisinden bişiler de eklemişti, ben de eveeettt yaa demiştim, benim annem çalışmadı hiç, tabii ki bu durumundan hiç bir zaman şikayetçi olmadım, her daim annemleydim, hala ona inanılmaz düşkünümdür, son yıllarımdaki en yakım arkadaşım o oldu.... Tabii ki ben de bebeğimin her daim yanında olmak ist

Geçen yıl vizyonda bir film vard, The Fog (sis), hani şu Stephen King'in romanından uyarlanan...Hani şu acayip bir sonu olan. İstanbulun tepesine çöken ve bir türlü gitmek bilmeyen sisin ardından yemin ediyorum bugün yaratıklar falan çıkacak sandım, hayırdır işallah... Hele hele zaten grinin her tonunu bulduğumuz şu Maslak'ta bir tek sisimiz eksikti o da oldu çok şükür, harika bir tablo çıktı ortaya. Gri binaların arasındaki gri gökyüzü ve tam anlamıyla gri bir atmosfer....Üzgünüm ama ne yapsam olmuyor buraları sevicek gözüme hoş gözükücek hiç bir taraf bulamıyorum... Artık trafikten de geçtim, bazen nefes alamadığımı hissediyorum....Hamilelikten mi dersiniz???

Ferahladı blog walla, kimbilir kaçıncı değiştirişim, terzi kendi söküğünü dikemez hesabı adam akıllı bir iş çıkaramadım, üşengeçlik mi zamansızlık mı bilemedim... Ama yine de fena olmadı :)

Dün kızımızla randevumuz vardı, 26 haftayı geride bırakmışınız tamtamına 27 haftalığız artık! Bol bol fotoğraf verdiler bize gene. Ne şanslılar haaa, daha nokta kadarkan ki bile fotoları var, ilerde düşenemiyorum. Gerçi ben bu kadarı da pek sıcak bakmıyorum, bizim küçükken yaşadığımız "acaba fotolar" nasıl çıkmış triplerine ne yazık ki giremeyecekler. O heyecanı çok severdim ben :) Amannn olsun her dönemin kendine göre güzellikleri mutlaka var... İyiyiz, hoşuz da bu bebicik biraz iri mi ne, her yerde bu haftalık bebikler için 800 gr falan yazıyor, bizim ki tam 1 kg olmuş, eee dedim normaldir, maşşallah ben de bir iştah bir iştah yemin ediyorum doyma hissi falan kalmadı. Gerçi doktoruma sorsam hala zayıfım o da ayrı bir olay, ben bu adamı çözemedim. Bir tarafım ona çok güveniyor, artık 3.doktorum güveniyim diyorum... Ona kalsa doğuma kadar kontrole falan gerek yok, onu soruyorum bunu soruyorum kafama herşeyi çok taktığımı iddia ediyor, e yani ilk kez hamileyim nerden biliyim b

Senin ingilizcene kurban olsunlar mimiklerin birleşince kendimden geçiyorum, fena oluyorummmm!!!!

Ben neden facebook a şuh bakışlı fotolarımı koyamıyorum? Neden kiminle ne bok yapsam anında görüntü showuna dahil olamıyorum, Neden langırt oynamaktan keyif alamıyorum, neden insanların ötekini yüzünü görebiliyorum, neden mutluluk anlayışım diğerlerinden çok çok farklı, neden herşeyin bu kadar farkındayım, neden özellikle 10 Kasım da bilmem ne de Atatürkçü kesilemiyorum, neden günaydın demek bile bazen çok zor geliyor, neden insanlar bana bu kadar çok soru soruyor, neden kendimi bişi sanamıyorum, neden bu kadar doğal olmaktan yanayım, neden beni yanlış anlıyorlar, neden kendimi övemiyorum, neden görmezden gelemiyorum, neden kafama bu kadar çok takıyorum, neden kıskanıyorum...ben bilemedim...