Nilay Saraçoğlu

Arkadaş resmen sıcak, öfff pöfflere başladık, ne kadar da denyoyuz, kışın yazz gelsin yazın da anammm piştim muhabettim, her daim Mayıs ayında kalsak ya bebişim, miss gibi püfür püfür... Ben ne zaman Hayal'le dışarı çıkarken panik yapmaktan vazgeçiceğim, hava 100 derece acaba hala üşürmü diye endişeleniyorum, korumacı bir ana profili neyim çizmeyecektin hannii Nilayyy??? Yaa bir de bu Survivor olayı var ya, şu an koca koca adamlar ağlıyor 70 milyonun önünde, neden katıldın o zaman?? ayrıca bu yarışmamsı şey birkaç sene önce de vardı, o zaman daha düzgün bişiydi sanki, hem bu seferki tipler kutu yarışmasında ünlü olanlar tiplermiş, şoke oldum!!! İş başı yapmama bir ay gibi bir süre kaldı dostlar, bebişi bırakıp gerçek hayata dönmek bakalım nası olacak, tavsiyelere, deneyimlere yürekten ihtiyacım var, çekinmeyin...ama çalışmam gerek hem bu duvalar üstüme üstüme geliyor hem de para kazanmak gerek, kızımız için.... Nerdeyse 5 aydır evdeyim ama hala pazar akşamları hafiften bir tribe gi

Benim bu aralar biraz ilgiye, biraz motivasyona, uykuya, dostluğa, doğaya, denize, çalışmaya ihtiyacım var...

Hayatımızda ilkleri yaşamaya kaldığımız yerden devam ediyoruz... Dün ilk defa ateşlendik!!!Bendeniz fitil salmayı (adı bile garip) halen beceremediğim için gecenin bir vakti ananeyi çağırmak zorunda kaldık. Hayalin ateşi aşıdan dolayı çıktı, neyse sonra indi hemencecik, ama telaşlanmama yetti, bir de aşı yeri epey bir kızarmıştı, amannnn hep diyorum kendime sakin ol, panik yapma ama nato kafa nato mermer(bu laf da sanırım yüzyıllar önce vardı, bombaa)!!! Neyse alışıcağız sanırım böyle şeylere, ama bu arada dün 4 ay sonra sabaha kadar uyudu bizim ki, sabah olduğunda gözlerime inanamadım doğrusu, hadi bakalım.... Bebekli hayat çok güzel ama zor, buradan bildirmeyi bir borç bilirim, annelik de zor, ama aynı zamanda da dünyadaki en güzel şey, şu hayatta inanın başka hiçbirşeyin varlığı size o huzuru veremez, ötesi yok yaneee.....Bir duygu varmış kadına özel, Allahım vermiş bize ne kadar da şanslıyız, hele de bunu hissettmek en güzel mutlulukmuş!!!

Hadi bakalım Hayal'le ilk Taksim çıkarmamızı bugün yapmış bulunuyoruz, akşam eve gelince kustu gerçi sevmedi mi acaba dersiniz???

Facebook hayatımıza girdiğinden beri gerçi sanki hep varmış gibi davranıyoruz, bütün sülalemi orada görüyorum arakadaş!!!Bazen çok acayip oluyor, dayılar, amcalar, daha dünkü bebe kuzenler, yeğenler....Bir foto koyarken veyahut buraya bilem bişiler yazarken çekiniyor insan...Yaa sülaleden görürler okurlar, küçükken sigaralı fotoğraflarımı annemlerden sakladığım zamanlar gibi adeta... Ne biliyim internet aleminin eskilerinden olduğum için sanki bazen odama yabancı birileri girmiş gibi hissediyorum!!!Çok mu saçma bilemedim ama öyle hissediyorum, kendini ifade etme yerin ya sankim biraz kısıtlanmış oluyor işte o zaman....Sanırım kağıt kaleme geri dönülecek bu gidişlen...

Ben bu bloğu yazmaya başlayalı 4 yıl arkadaşım... Yaşlandığımın resmidir, amma ne edebiyat parçalıyormuşum zamanında... Bazı yazılarım epey bir bunalımmış, zaten benim bunalımım Hayal doğunca geçti :) Şimdiyse çok nadir zamanlarda ilham geliyor öyle uzun uzadıya yazmak için... Daha çok eğlenmek için yazıyorum, zaten en başından beri de amacım buydu, hiç öyle çok tıklansın mıklansın gibi bir derdim olmadı... Normal hayatımda da öyleyimdir ya, dikkat çekmekten her zaman çekinmişimdir:) Birçok şey de elbette yaşla ilgili, yaş ilerledikçe taşlar yerine daha iyi oturuyor... Takıntılarımın da yerine oturmasını ve hiç kıpırdamamasını da çok isterdim tabii... Sanal günlüğüm benim, yawrumm:)

Onu yaşıyorum... Her anımda, her nefes alışımda, her kalp atışımda... Minik elleri ellerim arasında, başı göğsümde, kokusu da hep burnumda... Sonra birden dalıyorum, hatırlamaya çalışıyorum Ondan öncesini, anımsayamıyorum, ben nasıl biriydim, neler yapardım ben, aklımda ne vardı eskiden, cevap bulamıyorum... Dünüm, bugünüm, yarınım, hepsi bir olmuş Onun etrafında dönmekte... Sonra şaşırıyorum kendime, önceden de duygusaldım,ama artık biraz fazla, ağlamak gülmekten güzel gelir oldu Onun mutluluğuyla... Sonra korkuyorum bazen, neden korktuğumu bilmeden sadece korkuyorum, hani çok mutlu olduğun zamanlardaki yersiz korkular gibi, garip... Ben şimdi şimdi anlıyorum ne demek olduğunu, bu sevginin yüceliği karşısında susuyorum sadece, gözlerimden yaşlar süzülüyoru sessizce... Sonra şükrediyorum, şükrediyorum Onun mucizevi varlığına, güzelliğine. ................................................................................................................. İlk anneler günümüzü yaşayacağız, h